24- İki Paragraflık Sıkıntılar: BİR GARİP AHLAK ANLAYIŞI

Ne olduğunuz mu, nasıl anıldığınız mı önemli ? Aslında bu ikisinin örtüşmesi beklenir. Yani ne iseniz öyle anılmanız gerekir. Doğruysanız doğru, eğriyseniz eğri. Doğru iseniz, eğri anılmak sizi rencide eder. Ama buna hakkınız vardır. Ya eğrilerin, yanlış olanların kötü sıfatlarla anılmaya karşı çıkışlarına ne demeli? Ülkemiz insanlarının içinde fiili bozuk olanların hemen hepsi alçak, namussuz, hırsız, olmaktan utanç duymazlar da bu sıfatların yüzlerine vurulmasını hazmedemezler. Gazetelerde sıkça böyle bir haber bulabilirsiniz. Adam namussuzdur ama adının konması kanına dokunur. Silahını çeker, vurur. Bunun adı da namus cinayeti olur. Oysa ortada ''namus'' diye birşey yoktur.. Bu ahlak anlayışına gelin de şaşmayın! Yapıcan edicen adını koymak yok. Sütten çıkmış ak kaşık misali. Yok öyle yağma! TIKA BASA DOLU BİR MARKET ARABASI, BENİM KADAR SAYGIDEĞERDİR Geçen günlerden biri, markette alışverişimi tamamladım, elimde sepetim, sıraya girmek üzere kasaya geldim. O ne? 3-4 kişilik sıranın sonunda, tepeleme doldurulmuş bir araba da sırada. Araba ile statümüz aynı. Ha, o demir yığını, ha ben. Bir kuyrukta ikimiz de sıramızı bekliyoruz. Açıkgöz, saygısız, görgüsüz, sonunda (-siz, -sız) olan her kelimeyi hak eden sepet sahibi, siz bekleyedurun, turlamaya devam ederek sepetine son eklemeleri yapıyor. Ben bunu akıl edemezdim değil mi? Ederdim tabii, niye edemiyeyim de, çapım müsait değil. Sıra rezervasyonunu sepetle sağladığından emin ve de böyle bir hakkı olduğunu zanneden biri. Sepeti itip yerini alabilirdim ama nereye gideceği belli olmayan bir ağız dalaşını göze alamadım, bu anlayıştaki biriyle... Akıllara durgunluk veren bir rahatlık! İnsanımızın çoğunluğunun yontulmaya ve incelmeye ihtiyacı var. Bu nasıl olacak, kim yapacak? Ben gönüllüyüm de, nasıl yetişeceğim.?! Ve ben gönüllü olmuşum ne fayda! Kalın olduğunun farkında olan ve incelmek isteyen var mı? Yok yahu! Kendimizi algılayışımıza bakarsan, hepimiz slim line'ız!.. TOPLUM OLARAK BİRBİRİMİZİ EĞİTMEK ZORUNDAYIZ ATM'den para çekerken, elektrik telefon vs. faturaları ödeme sırası beklerken hep, kadın veya erkek, münasebetsiz birilerinin nefesini ensemde duymaktan rahatsızım. Sanki ne kadar yakın durursa, gişeye o kadar çabuk varacak! Sıra numarası almak bile kesmedi bu telaşı. Çocuklarımızın daha medeni toplumlarda, daha sıkıntısız ve huzurlu bir hayat sürmesi için, ne yapıp etmeli, birbirimizi eğitmeliyiz. Bilenler, bildiklerini, bilmeyenlere öğretmeliler. Gerçek şu ki bilmeyenler bilenlerden çok fazla. Bunun için eksiklikleri olanlar ikaz edilmeyi anlayışla karşılamalı, sosyal nezaket konusunda gelişmeye açık olmalılar. Sosyal ortamda, mahrem mesafe 45 santimdir. Bir yabancının bundan daha fazla yaklaşmasının kişiyi rahatsız ettiği bilimsel bir tesbittir. Bu nedenle karşıdakinin özel alanının korunmasına dikkat etmek gerekir. Bir heykeltraşın taşı yonttuğu gibi bireyi de ailesi, doğumuyla başlayıp yetişkinliğine kadar eğitmekten, şekillendirmekten sorumludur...Öğretime geldiğimizde, veliler çocuklarının en iyisi olmaları için fedakarlıktan kaçınmıyorlar. Bu alandaki rekabet müthiş. Öyle de, ''eğitim'' kapsamına giren, insanı insan yapan moral değerleri kazandırmak konusunda aynı hassasiyeti duyan pek yok! Aileler bazı konularda eksik veya o konunun önemini kavrayamıyor. Çocuklarımızı hudayinabit durumuna düşürmemek için zamanında gerekli uyarımları yapmalıyız. Eğitimin, ''Fırsat eğitimi'' dediğimiz (bir uygulamalı eğitim de diyebileceğimiz) biçimini değerlendirmeli, kaçırmamalıyız. Sinemaya mı gittiniz, sinemada nasıl davranmak gerektiğini, otobüse mi bindiniz o ortamın adabını anlatın. Zarif, duyarlı, izan sahibi bireyler yetiştirmek için O'nun RUHUNU YONTUN. Hoşcakalın