48- MUHARREM İNCE'Yİ FARKLI BİR YERE KOYUYORUM

Zira, koca koca adamlar, dili varmadığı için, torunu olabilecek yaşta ilkokul çocuklarından bile ''kardeşlerimiz'' diye bahsederken, 2018 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde gençlere ''EVLATLARIM'' diye, sevecen bir baba gibi candan yürekten, sıcacık seslenişiyle beni çok etkilemiş, duygulandırmıştı. O gün beklenenin üstünde oy almasında bu seslenişteki sıcaklığın epeyce rolü olduğuna inanıyorum. Baktım bu günkü konuşmalarda da aynı üslupla devam ediyor. Besbelli, kafasında yaşıyla ilgili bir hesabı yok, aşmış, geçmiş. Üstelik kendisi siyasetçiler içinde en gençlerden biri... Bazılarına detay gibi görünse de çok önemli! Kafasının arkasında samimiyetten uzak bir takım hesaplar yapmadan, yaş kompleksine kapılmadan, sahici ve asla balçıkla sıvayamıyacağı, ya da değiştiremeyeceği bir gerçeği inkar etmeye kalkar bir duruma düşmeden, baba gibi, sarıp sarmalayan üslubunu yabana atamam. Gerçekçilik ve samimiyet çok önemli değerlerdir. Bunlar ruhunda, kişiliğinde varsa bu, yönetirken yapacağı işlere de yansıyacaktır. Artık kabak tadı vermiş bazı siyasetçiler, tam kaybolmuşken ve biz, ''OH kurtulduk'' derken, yeniden, bi daha, bi daha tatsız, sevimsiz sürprizler yaparak aniden ortaya çıkıveriyorlar. Artık YETER BE! Çekilin köşenize oturun. Torununuzla mı uğraşırsınız ,yaştan mütevellit hastalıklarınızın kontroluyla mı, size kalmış, yeter ki bizim yakamızdan inin. Bu milleti sizden kurtarın... Beyler gönüllerini eyleyecek diye biz yine okkanın altına gideceğiz. Doyamadılar gitti, ne koltukmuş birader?! Sizde bir keramet olsaydı herhalde bir iz bırakmış olurdunuz. Bi daha, bi daha denemeye gerek yok!... Belli bir yaştan sonra siyaset hiç uygun değil. Televizyon programlarında öyle şahsiyetler görüyor, tanıyoruz ki , bizi kendilerine hayran bırakıyorlar. Niye bunlara mahkumuz, birisi anlatsın bana. Batıyor batıyor yine çıkıyorlar. Ne makam, koltuk tutkunu tiplersiniz... İllallah sizden! 1974 Kıbrıs harekatı... Ufak tefek yapısı ama güçlü şahsiyetiyle, Kıbrıs çıkartmasındaki kararlılığı, başarısı, karizmasının yabana atılamaz gücü ile Ecevit büyük bir sevgi ve hayranlık uyandırmıştı. Evet, hepimiz hayrandık , hayranlıktan da ileri... Sonraaaa, yıllar geçti, değerli başbakanımız rahatsızlandı. Giderek hastalığı ilerledi, motor yetilerini kaybettiği, hareketleri bitme derecesinde kısıtlandığı halde, siyasetten vazgeçmiyor, yurdu dolaşıp duruyordu. O'na özel, seçim otobüsü gibi, özel bir otobüs yaptılar. Otobüsün tavanından bir platformun üzerinde bir füze gibi, robot gibi çıkıp yükselişi gözümüze hiç hoş gelmiyordu. Hatta zamanla sinirimize dokunmaya başladı...O'nun bu ısrarıyla, hayranlığımızın antipatiye dönüşümü öyle bir raddeye geldi ki bir gün çocuklar isyan etti, kendilerinden şüphe eder hale geldiler, şaşkındılar ''Yahu bu sizin ölüp bayıldığınız Ecevit değil mi?'' deyiverdiler. Böyle keskin bir dönüşü sindiremediler. Ama gerçek buydu. Yetmişti artık! 70' inden sonra köşelerine çekilsin hepsi. Fiziksel ve zihinsel performansın gerileme sürecine girmiş olduğu bu yaş döneminde milletin kaderini etkileyecek mevkilerde oturmasınlar... Ama nerdeeeee ! Tam oturacaklarken birisi koltuklarına tutkal döküyor herhalde. Tutuluyorlar, kalıyorlar... Kalkamıyorlar... ATAMIZ'ın kurduğu parti, 100 yıllık aile geleneğinin devamı olarak yine ilk tercihimiz. Bir de orada artık bize aileden gibi gelen çok değerli, düzgün insanlar var. Onlardan vazgeçemiyeceğiz. Fikren partinin misyonunu paylaşırken, zaman içinde gönül bağı ve aidiyet duygusu da oluşuyor. Kolay değil bir asır. Bu seçimde Sayın İnce de bir umut olabilir. Yeter ki değişim gerçekleşsin... Yolunuz apaçık olsun Sayın Muharrem İnce ! Hoşcakalın