45- MÜLKİYETÇİ TİPLER

Orman bakanı bilgi verirken diyor ki; ''Antalya'da iki yangınıMIZ söndü. Sönmeyen yedi yangınıMIZ kaldı.'' ''YangınıMIZ''. Sizin değil, bizim yangınımız... O'nun yangını... Alın sizin olsun, yeter ki söndürün. Televizyonda, pasta, börek, yemek programları oluyor ya, oradaki bütün tarif verenler de her şeyin kendilerine ait olduğunu söylüyorlar. Sahiplenme alışkanlık haline gelmiş. Diyelim ki; etli patates yapılacak. istisnasız hepsi de şöyle diyor: ''Önce yağıMI tencereME alıyorum, yağIM kızdıktan sonra etiMİ ilave edip karıştırarak kavuruyorum. Rengi dönünce, ince doğranmış soğanlarıMI ilave edip bir kaç dakika çeviriyorum daha sonra ufak ufak doğranmış domatesleriMİ, yeşil biberleriMİ ekliyorum. En son kuşbaşı doğranmış patatesleriMİ ekliyor ve pişmeye bırakıyorum. KarabiberİM, tuzUM, maydanozUM... Artık O' nun daha nesi varsa hepsi O' na ait olmak üzere ilave ediliyor. Size yediriyorsa şükredin, içinde başkasına ait zırnık yok. Hepsi O'nun... k Her kademede bu böyle... Benim sinir olduğum, devlet büyüklerinin ağzında başkalarının evlatlarının kızıMIZ ,diye mal gibi, eşya gibi anılması.. Oğlanlara yok ama, hiç oğluMUZ yok. Kızlara pozitif ayrımcılık yapıyorlar. Artık ne kadar pozitif olduğunu takdirinize bırakıyorum... Biri, bir olayla ilgili konuşuyor. ''............bir kızıMIZ iyileşmiş'' diyor... Kollektif analık , babalık yok öyle. Anonim ebeveynlik tanımıyoruz. insanın en önemli aidiyetidir ailesinin evladı olmak...Öyle hazıra konmak, sahiplenmek yok. Ne münasebet canım?! Herkes herkesin birşeyi, vıcık vıcık, cıvık cıvık...Biraz geri durun yahu.!...Sizin çocuğunuz yok mu, onunla idare edin. Başkalarının çocuğunu rahat bırakın. KızıMIZ mış! Televizyon programlarında, programa konuk gelenler, telefonla bağlananlar, her kim gelir geçerse, hepsi, herkes birbirinin sevgilisi, sevgili olmak ayağa düşmüş, değerini, anlamını yitirmiş, kelimenin anlamı erozyona uğramış, her türlü istismar edilmiş, içi boşalmış. Sevdiklerinize yeni kelimeler icatlayın, bunlarla, ayağa düşmüş kelimelerle olmaz. Sunucunun içinden belki O, karşısındakinin gözünü oymak geçiyordur ama ekranda gülücükler saçarak riyakarlığın zirvesini oynuyor... Ekran; her şey sahte, her şey yalan! H Hoşcakalın