55 - GEÇMİŞ ZAMAN OLUR Kİ, HAYALİ CİHAN DEĞER

Şu şeker insanlara bakar mısınız? Bakın, onlara iyi bakın, artık eşine emsaline rastlamak çok zor. Dostane tavırları, güler yüzleriyle iktidar ve muhalefet bir arada, kardeş kardeş Anıt Kabir ziyaretinden dönüşteler. İstisnasız hepsi gülümsüyorlar. Sevgili İnönü'nün eli Demirel'in omzunda . Bu dostluğun en güzel ifadesi değil midir? Hepsinin iktidarlarında yaşadım, dolayısıyla onları tanıyorum. Kim olduklarını, karakterlerini, değerlerini biliyorum ve şunu şiddetle savunuyorum.. Hiç kimse yaşamadığı, içinde olmadığı bir döneme ait ahkam kesmesin, yorum yapmasın, görüş belirtmesin, genellikle gerçek dışı, yanlış, çarpıtılmış oluyor, hatta yalan dolan içeriyor. Adam içinden geleni, geçeni yazıyor. Görmediğin, yaşamadığın bir dönemin hikayesini yazamazsın! Ama haddini aşan çok budala var. Annem babam ve o nesil, Türkiye Cumhuriyetinin kuruluşunun, milletin yeniden var olma mücadelesinin, yokluklar içinde gerçekleşen savaşların, zaferlerin canlı şahitleriydi. O büyülü günlerin yeni yeşeren kuşağı olarak, var olma mücadelesinin mucizevi başarısının gururunu derinden yaşayan bu nesil, evlatlarına da (Yani bize) bu yoğun hissiyatı ve bilinci intikal ettirmiştir. Atatürk ve Cumhuriyet sevgisi öyle güçlü, öyle yoğun bir kaynaktır ki, ki bizim çocuklarımız da aynı ruhu yaşayacak kadar paylarına düşeni bizden kapmışlardır... İsmet İnönü'yü anlatmaya gerek yok. Ata'mızın yol arkadaşı. Tarihe İnönü savaşlarıyla, Lozan konferansı başarısıyla Türkiye'ye Demokrasiyi getirmiş olan adımları atmış olduğu için(Kendi menfaatlerini hiçe sayarak sadece Türkiye'nin siyasi gelişimi için attığı bu adım her babayiğidin harcı değildir), ülkemize bütün yaptıkları için kalbimizdeki yeri, saygı ve sevgimiz ebedidir. Erdal İnönü'yü de tanıdık. O da babasının oğlu, geldiği yer belli, Saygıdeğer bir ailenin evladı. Başbakan yardımcılığı, Dışişleri bakanlığı yaptı. Bilimsel bir kimliği de olan, kalibresini, kişiliğini gördüğümüz, bildiğimiz mütevazı, esprili, hoşgörülü bir devlet adamıydı. Onlarla gurur duyduk, hepsine minnettarız. Sadece Menderes döneminde siyasi gerginlik yaratan ve toplumsal ayrışma neymiş topluma ilk defa hissettiren yanlışlıklar yapılmıştır. Çok zor günlerdi... Demirel'e gelince; Barajlar kralı, suya hükmetmenin dışında, engin hoşgörüsüyle konuşmaları arasında sıkça kullandığı özlü sözleriyle ''bilge bir kişi'' olduğunu aleme göstermiştir. Yakın çevresindeki insanlar çok şanslıydı diye düşünürüm, onlara gıpta etmişimdir. Hepsi bir hikmet içeren sözlerini bir analım: ''Doğmamış çocuğa don biçilmez.'' ''Yollar yürümekle aşınmaz.'' ''Dün dündür, bugün bugündür'' ''Dünkü güneşle bugünkü çamaşır kurutulmaz'' ''Meseleleri mesele etmezseniz, ortada mesele kalmaz'' ''Galibiyetin sahibi çoktur, mağlubiyetin sahibi yoktur. Binaenaleyh yetimdir.'' Ailemizde kuruluşundan beri CHP'den başka partiye oy çıkmamıştır. Yani bu bizim asırlık aile geleneğimizdir, gururla ifade ederim. Atatürk'ü ve '' Türkiye'yi yaratışını'', O mucizeyi yaşamış olan aydın birisinin, başka türlü davranması beklenemezdi. O derin karanlıklardan birlikte çıkılmış, birlikte açılan o yolda birlik beraberlikle yürünecek. Ahde vefa gibi bir şey. Ama diğer partilere de kin ve düşmanlık beslemezdik. Fanatik bir şekilde ''karşı taraf'' algımız yoktu .Çünkü kimsenin milleti birbiriyle karşı karşıya getirecek bir üslubu yoktu. Dolayısıyla onlara öfke ve kin duymazdık, onlar da bize. Hatta çoğu zaman sevgi, sempati duyardık. Anlatılmaz, yaşayan bilir, yaşamayan bilmez. ''Bilmez''ler konuşmayacak, gerçekleri çarpıtamayacak, istediği gibi hikaye uydurmayacak. Şahsi menfaat amacı, kaygısı, çabası işin içine girmezse, siyaset de temiz kalabilir. Bunun için haysiyetli, yüksek karakter sahibi insanlara ihtiyaç var... Onlardan da bizde çok var ama...

Hoşcakalın